Non figüratif (soyut) sanat

Tabiattan çalışılmış bir resim geliştirilerek bu, soyut bir kompozisyona ulaştırılabilir; bu yapılırken görünen gerçek­ten gidersek kendiliğinden bir ayrılma olur.

Ve her türlü fi­güratif anlatımdan sıyrılarak soyut formlar elde edilebilir. Bu konuda Bacon şöyle der :

«Sanat tabiata eklenmiş insan­dır.»

Bu ifadede sanat, tabiatta görülen gerçekle sınırlandı­rılmıyor buna, insan ve onun duygu ve akıl yoluyla gerçek­leştirdiği soyut kavram ekleniyor, böylece değerli ve asıl olan gerçek ortaya çıkıyor. Sanatta insanı eklemezsek, figüratifte kalmış oluruz. Ve hiç bir zaman günümüzün anlayışına, dü­şüncesine ulaşamayız.

Eğer çağdaş soyut ressamların eserle­rini inceler ve onlarda değerli olan ve bizi kendilerine çeken bir stil veya bir metod bulursak tabiat kompozisyonunun sanatçı tarafından nasıl anlaşıldığını görmeye ve sezmeye baş­lamış sayılırız.

Böyle aklı ve duyguyu zorlama ycllu bir çalışmayı hiç bir zaman unutmamalı; figüratif bir çalışma eğer, desen hüküm­leri içinde kalmış ise; o da her zaman moderndir.

Bir hataya düşerek arzu ve irademiz dışında soyut çalışmak, yahut zama­nın bu akımına uymak mecburiyeti yoktur. İster figüratif is­ter soyut çalışmayı benimsemiş olalım.

Figüratif resim ayni zamanda kıymet hükümlerimiz içinde kalıyorsa o soyuttur. Zamanımız düşüncesi sanata normal olarak bir abstraksiyon getirmiştir, istesek de istemesek de abstre görüş olacaktır.

Plastik ifade elemanlarını —çizgi, renk valör— cazibeli bir organizasyon ile bir figüratif resimde de düşünmek soyuttur; soyut yapma şartı yok ama, soyut düşünme şartı vardır.

Şu halde; soyut sanata bilgilerimizi ve tekniğimizi geliştiren bir mecburiyet olarak bakmamalı, çünkü bizim bilgilerimiz her türlü grafik eser için geçerli ve bize faydalıdır.