Pastel Peyzajların Kompozisyonu

Eğer gerçek peyzaj her hangi bir elemanının durumunu düzeltmekle desenimizi hafifletiyor, güzelleştiriyorsa bu se­çimi, her konu karşısında daima yapmalı ve birleştirici ve seçici olmalı, özellikle pastel ile yaptığımız peyzajlarda konu­muzu basitleştirip detaylarla uğraşmamalıyız.

Desen denge­sini ‘daima göz önünde bulundurmalı, desenin bir noktasına detayları ve desenin kuvvet çizgilerini toplayarak dikkati bu noktaya teksif edelim. Başlamadan önce nasıl bir netice al­mak istediğimize ve alâkayı nerede toplayacağımıza kararlı olmalı (yani resmimizi tabiata uzun uzun bakarak önce aklı­mızda yapıp sonra kararlı bir şekilde çalışmaya geçmeli.)

Ta­biatta; nispetler, şekil guruplarının müşterek hareketi, iri parçaların yerleştirilmesi, gibi kompozisyon elemanlarıyla girmeli, bunları aramalı. —Konumuz karşısında ilk tesiri kâ­ğıda çarçabuk desenlemeli— Renk, ton ve kompozisyon desen- lemelerini önceden belirlemezsek işi, şansa veya o andaki ru­hi temâyülümüze bırakırsak iyi bir sonuç elde edemeyiz. Ve bilhassa başlamadan önce tabiatın verdiği kompozisyonu kü­çük bir kâğıda veya eskiz defterimize şematik olarak çizmeyi unutmamalıyız.

Şemada iri şekillerin yerlerini tesbit etmeli, yüzeyi bölen uzun çizgiler bulmalı : Bunları konu verecektir, aklımızdan uydurmayacağız. Ne yapacağımızı bize, biraz ken­di içimizi dinlemek suretiyle konu söyleyecektir.

Bu küçük şemamız; çalışmamız son buluncaya kadar rehberimiz olacak­tır. Çalışmayla meşgul olduğumuz anlarda güneş ve ışıklar yerli yerinde kalmayacak bir süre sonra gölgeler değişecektir. Bunun için baştan kompozisyonu ve ilk silüeti tesbit eden bu şemaya ihtiyaç vardır.