Resim Sanatında Algı

Görsel sanatları uygulamaya başladığımızda, temel konuların tamamladığımızda; kompozisyon oluşturulmuş çizimlerde veya imgesel anlatımlarda karşımıza çıkan bu oran-orantı nedir? Bugünkü yazımızda bu kavramı irdeleyeceğiz. Orantı kelimesinin Türk Dil Kurumun sözlüğünde yer alan açıklaması; “Bir şeyi oluşturan parçaların kendi aralarında ve parçalarla bütün arasında bulunan uygunluk, oran, orantı, tenasüp. “tür. Gelin bunu resim sanatında anladığımızı anlatacağımız şekilde

Çizgi, desen sanatı ve sanatçısı için diğer görsel elemanlar arasında en önemlisi ve en eskisidir. Çizgiyle her türlü duyguyu ifade edebilmek, her türlü forma hayat verebilmek ve her türlü formu tanımlayabilmek mümkündür. Hollandalı ressam Mondrian’ın (Mondriyan) belirttiği gibi “Tek bir çizgi bile bir duygu taşıyabilir.” Çizgisel desende en temel çizgi kontur çizgisidir. Bu tarz desende

Duvar süslemesine düşkün olan Mısırlılarda resim sanatı ebedî, sürekli ve kutsal olanı ifade etmek için kullanılmıştır. Bu nedenle tapınak ve mezar odalarının duvarları boyanmış, kabartmalar ve hiyeroglif yazılarla süslenmiştir. Eski Krallık Dönemi’nde resimler genelde mezar anıtı olan mastabaların duvarlarına yapılmıştır. Orta ve Yeni Krallık Dönemi’nde soylular için dağ eteklerindeki kayalar içine oyulan mezar yapıları da

Mısır’da heykel sanatına çok önem verilmiştir. Heykeller saray, tapınak ve mezar anıtlarının tamamlayıcı ögesi olarak kabul edilmiştir. Mimari eserlerin iç ve dış cepheleri heykellerle süslenmiştir. Mısır uygarlığında büyük heykeller genellikle granit, bazalt ve diyorit gibi sert taşlardan, küçük boyutlu heykeller ise ahşap, kireç taşı, fil dişi ve çeşitli madenlerden yapılmıştır. Mısır’da heykel sanatı hızlı bir

Mısır, coğrafi olarak Afrika kıtasının kuzeydoğusunda yer almaktadır. Çölün ortasında can damarı gibi uzanan Nil Nehri, Mısır uygarlığının oluşmasını etkileyen temel faktörlerden birisidir. Nil Nehri insanların su ihtiyacını karşıladığı gibi taşıdığı alüvyonlarla verimli tarım alanlarının oluşmasını sağlamıştır. Bu nedenle Nil Nehri çevresi tarih öncesinden günümüze kadar insanların yoğun olarak yaşadığı yerlerden olmuştur. Günümüzden yaklaşık 6.500

MÖ 7. yüzyılda Yunanistan, Ege Adaları ve Batı Anadolu kıyılarında yaşayan ortak dil ve kültüre sahip kavimler, verimli tarım arazileri ve geniş bir coğrafyada yaptıkları deniz ticareti sayesinde giderek zenginleşmiştir. Ekonomik gelişme kültürel gelişmeleri de hızlandırmış bilimden felsefeye, edebiyattan sanata kadar birçok alanda eserler ortaya konulmuştur. Bu tarihsel süreç içinde Yunan sanatı Girit’te Minos, Yunanistan’da

Antik Yunan’da resim sanatı, Arkaik, Klasik ve Helenistik olmak üzere üç döneme ayrılarak incelenir. Resim sanatı, vazolar üzerine çizilen resimler üzerinden gelişme göstermiştir. Siyah ve kırmızı rengin bolca kullanıldığı söz konusu bu resimlerde, çizgi ve ritim çok önemli bir yer tutar. Heykel sanatında hakim olan ölçü, denge, simetri, anatomik çabalar ve detaylara gösterilen özen vazo

Helenistik Dönem (MÖ 330-30) Bu dönemde Yunan kültürünün, Ön Asya ve Mısır kültürlerinden etkilenmesi sanatta da köklü değişimlere neden olmuştur. Mimaride olduğu gibi heykel ve kabartmada geleneğe bağlı olmakla birlikte, konuları ve eğilimleri açısından yeniliklere açık bir sanat anlayışı görülmektedir. Bol kıvrımlı elbiseler, vücudun farklı yönlerde zıtlık oluşturacak biçimdeki zor duruşları ve ifade heykeltıraşlara konu

Klasik Dönem (MÖ 490-330): MÖ 5. yüzyılın başlarından itibaren Arkaik Dönem heykellerindeki katı ve frontal duruş yerini, vücudun doğal yapısına uygun biçimlere bırakmıştır. Bu dönemde heykel sanatı teknik ve artistik özellikleriyle doruk noktasına ulaşmıştır. Klasik Dönem ile birlikte, insanlık tarihinde ilk kez insan vücudu bağımsız bir varlık ve estetik bir değer olarak kabul edilmiş ve

Geç Arkaik Dönem (MÖ 525-490) Bu dönemde kore ve kuros heykelleri, eskiye oranla daha doğal ve gerçekçi bir görünüm kazanmış olmakla birlikte, yüz ve saçlarda kalıplaşmış özellikler devam etmektedir. Genç erkek heykellerinde vücudu oluşturan unsurların oranı; eklem, kaslar ve diğer oylumlar artık insan vücudunun başarıyla aksettirilebildiğini göstermektedir. Delfi Apollon tapınağında friz kabartmaları bu dönemde ulaşılan

Arkaik, Geç Arkaik, Klasik ve Helenistik olmak üzere dört dönemde incelenmektedir. Arkaik Dönem (MÖ 7-6. yy.) Yunan heykel sanatının ilk anıtsal örneklerinin ortaya çıktığı Arkaik Dönem’de insan vücudunu oluşturan unsurlar aslına uygun biçimde şekillendirilmiştir. Dönemin serbest heykellerinde katı görünümlü ve cepheden tasvir edilen genç erkek (Kuros) ve genç kız (Kore) heykelleri önemli bir yere sahiptir.

Yağlı boya veya akrilik resimlerde hangi tür boyanın nerede ve nasıl kullanılacağı konusunda kesin kurallar yoktur. Ancak profesyonel bir sanatçı; gün ışığına dayanıklılık, saydamlık, opaklık, renklilik, parlaklık, akışkanlık gibi kullandığı boyar maddelerin kalitesine dikkat eder. Örneğin; profesyonel boyaların gün ışığına dayanıklılık dereceleri (Fr. solidite a la lumiere / İng. permenance); ambalajları üzerindeki “Permanence AA, Permanence

Resim yüzeyinde ön-arka ilişkisi ve form etkisi (hacimlendirme) oluşturmak için gözün algılama biçiminden yola çıkarak açık-koyu ve renk ilişkileri kullanılır. Buna göre;  Göz, önce açık-koyuyu algılar. Bu nedenle biçimin (figür ya da nesne) öz rengi ne olursa olsun açık değerlerin öne gelme, koyu değerlerin ise geriye gitme eğilimi vardır.  Sıcak renkler her zaman öne çıkar,

19. yüzyıl başlarında John Constable, hassas renk dereceleri ve renkler arası ilişkiler üzerinde yoğunlaşarak resimlerinde canlı renkler kullanmıştır. Işık ile renk arasındaki güçlü bağı fark eden sanatçı, derinlik etkisini ve resmin atmosferine hâkim olan ışığı öznel renk duyumu ile sağlayarak lokal renk anlayışının çözülmesine öncülük etmiştir. Constable’ın “Saman Arabası” adlı resmi, Paris’te sergilendiğinde empresyonist sanatçıların

İlk olarak MÖ 2000’de Mısır’ın “Ölüler Kitabı”nda sulu boya resimler görülmüştür. Orta Çağ’daki din kitaplarının minyatürlerinde sulu boya kullanılmıştır. İlk sulu boya manzara resmi, 15. yüzyılda Albrecht Dürer (Albireh Dürer) tarafından yapılmıştır. 18. yüzyılda İngiltere’de Turner, sulu boya resimler yapmıştır. 19. yüzyıldan bu yana sulu boya resim sanatında önemli bir yere sahiptir (Sanat Terimleri Sözlüğü,

Çini mürekkebi ya da bir rengin ton değerleriyle yapılır. Yalnız fırçayla fırça sürülüş olanaklarından (tekstür) oluşacak açık-koyu değer farklılıkları niteliğinde olabilir. Fırça ile hacim etkisi verecek biçimde olabilir. Hem leke hem çizgi olanakları bir arada değerlendirilebilir. Tonlamada açıktan koyuya doğru bir yol izlenmelidir. Asıl çalışmaya geçmeden önce alıştırmalar yapılmalıdır. Lavi resim, sulu boyanın ilk adımıdır.  Lavi çalışmalarının en güzel örnekleri Çin

projelendirdiğiniz suluboya üzerinde maalesef istemediğiniz boya yada valör farkı oluştu o zaman bu görüntüden nasıl kurtulacağız. İşte cevabı. Eğer renk ıslaksa onu yarı kuru bir fırçayla kısmen rengi kaldırılabilir. Bunun için tercihan ikinci bir fırça kul­lanılmalıdır, böylece birinci fırçanın ilk renkte kalması sağ­lanır. Böylece renk kaldırılışı daha iyi yapılır. Islak renk bir sünger veya bez

Renkleri kâğıt üzerinde de değiştirmek mümkündür. Ay­ni renge çok veya az su ilâve ederek veya ona daha sulu veya kalın başka bir renk ilâve ederek, renk nüanslarını elde ede­riz. Aynı şekilde boyanmış bir alanın rengi daha sonra nemli bir fırçayla bir yandan bir yana dağıtılır: Renk kâğıt üzerin­de ne kadar ince olursa, kâğıt o kadar

ÖNERİLEN UYGULAMA BASAMAKLARI Konu, resim kâğıdı üzerine ana hatları ile hafif bir şekilde çizilir. çalışmadaki çizgiler koyu olması hâlinde boya kapatmayacak ve istenmedik sonuçlar ortaya çıkartacaktır, lütfen çalışmaya başlamadan önce bunu göz ardı etmeyin. Bu nedenle koyu çizmemeniz ya da konuya uygunlukta koyulukta çizmeniz estetik açıdan doğru olacaktır.  Çizim esnasında mümkün olduğu kadar silgi kullanmamaya

İlk olarak MÖ 2000’de Mısır’ın “Ölüler Kitabı”nda sulu boya resimler görülmüştür. Orta Çağ’daki din kitaplarının minyatürlerinde sulu boya kullanılmıştır. İlk sulu boya manzara resmi, 15. yüzyılda Albrecht Dürer (Albireh Dürer) tarafından yapılmıştır. 18. yüzyılda İngiltere’de TURNER, sulu boya resimler yapmıştır. 19. yüzyıldan bu yana sulu boya resim sanatında önemli bir yere sahiptir. (Sanat Terimleri Sözlüğü,

1778 yılında Londra’da doğdu. Anne ve babasının ölümünden sonra bir portre ressamından resim dersleri alan Varley on altı yaşındayken topoğrafya ressamı olan bir mimarla tanıştı. Bu sıralarda Turner ile de tanışan Varley, onunla çalışma fırsatı buldu. 1798 yılında ilk defa Kraliyet Akademisinde “Peterborough Katedrali Görünümü” adlı eserini sergiledi. 1804 yılında Sulu Boyacılar Derneğinin kurucu üyeleri

Sulandırılmış tek renkle veya mürekkeple yapılan çalışmalara denir. Temel maddesi çini mürekkebi, is mürekkebi, sepya veya su katılmış başka boyadır. Yalnız fırça ile fırça sürülüş olanaklarından (tekstür) oluşacak açık-koyu değer farklılıkları niteliğinde, fırça ile hacim etkisi verecek biçimde olabilir. Hem leke hem çizgi olanakları bir arada değerlendirilebilir. Tonlamada açıktan koyuya doğru bir yol izlenmelidir. Asıl

Manzara konusunda usta bir isim olan Claude Lorain’in (Klod Loreyn) lavi tekniğinde yapmış olduğu manzara çalışmaları doğayı nasıl resmedebileceğimiz konusunda bize ders vermektedir. İzleyiciye duygusal dışavurumların aksettirildiği bu manzaralarda, çok fazla olmamakla birlikte etkisini hissettiğimiz çizgiler fırça ile yapılmıştır. Bu tür uygulamalarda yumuşak uçlu kıl fırçalar en uygun malzemelerdir. Lorain’in manzara resmindeki uyglamaya benzer bir

Thomas Cole önderliğinde bir grup romantik ressam 19. yy.da Hudson Nehri çevresinin görsel manzarasını keşfetti ve burada uçsuz bucaksız doğa resimleri yaptılar. İlk kuşak yalnızca Hudson Nehri çevresini resimlerken daha sonraki kuşak Amerika’nın farklı bölgelerindeki büyüleyici manzaraları tuvallerinde görsel birer şölene çevirmeyi hedeflediler. 

İtalyanca bir kelime olup “görünüm” anlamına gelir. Büyük ölçülerde ve ayrıntılı, hayali, düşsel kent resimlerini konu edinirler. Son derece detaycıdırlar. 17. ve 18. yy.da etkin bir şekilde görülmeye başladılar. 

19. yy.da Fransa’da bir grup ressam Barbizon köyüne yerleşir ve doğayı resimler. Ekol ismini buradan alır. Romantizmin hakim olduğu bir dönemde “hayatın gerçekliğini” resimlemek isteyen bu ressam grubu uygulanan bu manzara resmine köyün adını verdiler. Dramatik olaylar yerine doğa manzaralarını konu edinen ressamlar kendilerinden sonraki birçok genç ressamı da etkilemişlerdir. 

Taoizm ve diğer felsefi geleneklerden etkilenmiştir. Manzara resmi ekollerinden sayılan Shan-Shui, Çin mürekkep resmi olarak da bilinir. Bu dönemde sanatçı, figürü kadraja bakan kişi olarak alır. Manzara resmi geleneğinin oluşmaya başladığı bu dönemde konular genellikle dağlar, şelaleler gibi doğa unsurlarıdır. Bu tarz, Çin resim sanatının geleneğini oluşturmuştur. (Bu gelenekte kompozisyonlarda oluşabilecek boşluklar, sis ve benzeri

Bir nesnenin dış çizgileri bakımından niteliği, dıştan görünüşü, şekil. 

Kullanılan ögelerin birbirlerini tartacak biçimde düzenlenmiş hâli. Karşıt etkilerin birbirine eşdeğer olduğu durum. 

Sanat diyebileceğimiz resim yapıtında; parçaların, bütünlük içerisinde düzenli bir şekilde yerleştirilmesi. Resimde renk, çizgi ve yüzeylerin dengeli ve uyumlu bir şekilde bir araya getirilmesidir. 

Sanat tarihi, görsel sanatların tarihsel gelişimini inceleyen bilim dalıdır. Sanatın tanımının tarih boyunca sürekli değişmesine rağmen, sanat tarihi sanattaki değişimlere bir sistem çerçevesinde bakarak bunları sınıflandırmayı, şekillendirilmelerini anlamayı ve yorumlamayı amaç edinmiştir. Görsel sanatların ortaya çıkışı, gelişimi, birbirlerine ve topluma etkileri sanat tarihinin konusunu oluşturur. Dünyanın herhangi bir köşesinde ya da herhangi bir çağın belirli